Prof. dr hab. Stanisław Wróbel urodził się 20 listopada 1948 w Woli Węgierskiej (woj. podkarpackie). W 1972 ukończył studia na Wydziale Rolniczym ówczesnej Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Od 1 października 1975 roku rozpoczął pracę w dolnośląskim oddziale Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa (IUNG) w Centralnym Ośrodku Metodyczno-Naukowym d/s. Stacji Chemiczno-Rolniczych.
Pracując w Instytucie przeszedł wszystkie szczeble rozwoju naukowego. W roku 1987 uzyskał stopień doktora nauk rolniczych, natomiast w roku 2002 stopień doktora habilitowanego, co zaowocowało mianowaniem w marcu 2003 r. na stanowisko docenta. Na podstawie oceny dorobku naukowego Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Bronisław Komorowski postanowieniem z dnia 23 lutego 2011 r. nadał Stanisławowi Wróblowi tytuł naukowy profesora nauk rolniczych.
Od początku swojej pracy naukowo-badawczej Prof. Stanisław Wróbel koncentrował się wokół zagadnień związanych z zasobnością gleb i relacjami składników pokarmowych w środowisku glebowym, regulacją odczynu, dostępnością mikroelementów, oceną potrzeb, efektywnością i skutkami środowiskowymi nawożenia w tym oceną nowych nawozów oraz diagnozowaniem potrzeb mikroelementowych roślin uprawnych. Po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego, tematyka badawcza jego prac uległa poszerzeniu o zagadnienia z zakresu ochrony środowiska, głównie w odniesieniu do remediacji gleb zanieczyszczonych nadmiarami pierwiastków śladowych. Podjął również badania nad łączną aplikacją mikroelementów i herbicydów oraz współdziałaniem metali śladowych i pozostałości substancji aktywnej herbicydów w glebach zanieczyszczonych.
Jego dorobek publikacyjny obejmuje ponad 150 pozycji, z których ponad 90 stanowią oryginalne prace naukowe, zamieszczane w czasopismach polskich i zagranicznych. Był promotorem dwóch prac doktorskich.
Aktywność naukowa i organizacyjna Profesora znajduje odzwierciedlenie w realizacji tematów i projektów badawczych (10), wdrażaniu do produkcji nowych nawozów i technologii nawożenia (9 wdrożeń), prowadzeniu wieloletnich ekspertyz z zakresu ochrony środowiska, organizowaniu szkoleń, seminariów, warsztatów naukowych, recenzji publikacji naukowych, udzielaniu konsultacji specjalistycznych itp. W latach 1986-1990 był przedstawicielem Polski w Stałej Grupie Specjalistów ds. Oceny Nawozów Mineralnych we współpracy międzynarodowej z krajami byłej RWPG. W latach 2003-2006 pełnił funkcję Kierownika Zakładu Technik Uprawy Roli i Nawożenia IUNG-PIB w Jelczu-Laskowicach. Był członkiem Rady Naukowej IUNG-PIB w kadencji 2003-2007. Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa NOT (od 1972 roku) oraz Polskiego Towarzystwa Agronomicznego (od 1990).
Za pracę naukową i organizacyjną był wyróżniony: Zespołową Nagrodą Ministra Przemysłu (1989), Srebrną Odznaką Honorową Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa (1997), Srebrną Odznaką Honorową Naukowej Organizacji Technicznej (2000), Odznaką Honorową „Zasłużony dla Rolnictwa” (2001), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2010).